Geen excuses meer na Hamburg

In deze blog heb ik het over vier dingen in 2014 waar ik naar uit ging kijken, vier dingen die op zich al geweldig genoeg waren, maar waarvan de combo ervoor zorgde dat het al helemaal niet meer stuk kon. Die vier dingen waren Hamburg, de Roparun, fietstocht met mijn neef en een mysterieus vierde ding dat ik nog zou onthullen. Dat ga ik in dit blogje doen.
Maar eerst een verslag van mijn bezoekje aan Hamburg. Ik zou daarheen gaan om een studievriendin van me te bezoeken. Ze studeerde zowel Duits als psychologie en ging voor een half jaartje haar studie Duits in Duitsland voortzetten, waarmee ze dus haar studie psychologie voor een half jaartje stopzette. Ik had beloofd nog een keer langs te komen, en dat heb ik afgelopen weekend gedaan.
Het was geweldig. Schuldbekentenis(niet de laatste van dit blogje, bereid je maar vast voor): het was mijn eerste ‘vakantie’ zonder toezicht van leraren of ouders. Ik ging met een vriend van me, en we mochten bij haar op de kamer slapen. Slaapspullen en dergelijke ook meegebracht. Ik had helaas wel teveel ingepakt – ik ben daar nogal hopeloos in, ik pak echt in als een vrouw(sorry vrouwen!) en pak altijd veel teveel in. Maar goed, ben graag op alles voorbereid.
We hebben met zijn drieën het nachtleven van Hamburg een beetje bekeken: echt uitgaan was het niet, het was eerder met zijn drieën een cafeetje bezoeken, daar wat drinken, en weer teruggaan naar de kamer. Ik ben er vrijdag, zaterdag en zondagochtend gebleven voordat ik weer terug moest, naar huis toe. Het was echt heerlijk gezellig. We hebben verder geen echt toeristische dingen bezocht, we hebben vooral de stad afgestruind en zo af en toe een cafeetje of restaurantje aangedaan.
Oh, en elke morgen bij een broodzaak ontbeten. Schijnt typisch Duits te zijn, dus dat hebben wij ook gedaan. Hadden ze heerlijke dingen. Verder heb ik ook een Apfelstrudel gegeten, want ja, je kan niet in Duitsland zijn zonder minstens één Apfelstrudel op te hebben, toch?
Ik zou haast zeggen ‘voor herhaling vatbaar’, ware het niet dat de treinreis wel echt een nachtmerrie is xD Geen directe verbinding, dus moet je een aantal keer overstappen(vijf keer geloof ik?) en de rit is in totaal zes uur lang. Ik ben dol op lange treinreizen – Rotterdam-Groningen, any day – maar ik ben erachter gekomen dat ik wel een grens heb xD Maar ik zeur, het was geweldig en ik heb genoten van het weekendje weg.

Dat was één. Dus, het mysterieuze vierde ding. Dit is iets waarvoor ik me vandaag in moest schrijven, en aangezien het nogal populair is was het onzeker of ik het op tijd zou halen. Ik heb van anderen ook begrepen dat er ongeveer drie seconden beschikbaar waren waarin je je in kon schrijven.
Maar, ik heb het gehaald! Ik ben binnen, ik heb een enorme dosis geluk gehad. En nu willen jullie natuurlijk heel graag weten wat ik ga doen.
Ik ga naar Amerika. En niet zomaar op vakantie, nee, ik ga schrijflessen krijgen. Zie het als een soort ‘schrijf-vakantie’ als dat helpt. En ik ga niet zomaar schrijflessen krijgen, nee, ik krijg schrijflessen van vier schrijvers die ik bewonder, die ik al minstens een jaar elk op een hoog voetstuk heb staan. En dat zeven dagen lang – van 29 september tot 5 oktober.
Ik heb al eerder op deze blog verteld dat ik elke dag luister naar een podcast die over schrijven gaat, genaamd Writing Excuses. Vier schrijvers organiseren de podcast: elke zondag uploaden ze een podcast over een bepaald onderwerp en praten daar vijftien minuten lang over. Ik heb heel veel van ze geleerd op die manier en mijn schrijven is er echt beter door geworden. Ze hadden zeven complete seizoenen online staan toen ik begon: ik ben bij het begin begonnen, en beluisterde op die manier elke dag één aflevering. (Ik ben inmiddels bijna bij xD) De podcast heet Writing Excuses, en vooral in latere seizoenen wordt de podcast afgesloten met ‘you’re out of excuses, now go write.’
Vorig jaar organiseerden ze een Out Of Excuses Retreat, waarin je je een week lang terugtrekt, in Amerika, in een echte villa, en schrijflessen krijgt van de vier schrijvers in kwestie. Dat was zo’n succes dat ze het dit jaar weer doen. Vorig jaar kwam ik er nogal laat achter, dit jaar ontdekte ik het ruim op tijd. En ik ben erbij. Ik krijg schrijflessen van Brandon Sanderson(mijn favoriete fantasyschrijver!), Howard Tayler(tekenaar en schrijver van een webcomic die al sinds 2000 loopt en elke dag, zonder dan ook maar één misstap, updatet), Dan Wells(schrijver van o.a. horrorboeken die mij een slechte nacht bezorgen) en Mary Robinette Kowal(met name schrijfster van korte verhalen, maar ze heeft ook een trilogie gepubliceerd die het beste omschreven kan worden als Jane Austen met magie). Wat wil je nog meer?

Komt nu de schuldbekentenis. Want, wellicht denkt één van jullie nu ‘waarom kom ik daar nu pas achter?! Ik was meegegaan als ik het had geweten =O’ Ja, waarschijnlijk was jij wel meegegaan, ondanks dat het toch aardig wat geld is. En precies daarom heb ik dit niet eerder verteld.
Begrijp me niet verkeerd: het was geweldig geweest om met vrienden te gaan en er met een vriend(in) van me van te genieten. Maar, zoals ik al eerder zei, drie seconden inschrijftijd. Heel veel mensen gingen voor die inschrijving. Waren dat er nog meer geweest, dan was het nog moeilijker geweest om me in te schrijven. Had ik het misschien niet eens gehaald. Wie weet was jíj wel degene geweest die dan in mijn plaats was gegaan. Paranoïde? Ja, ik geef het toe. Maar op dit punt heb ik even voor mezelf gekozen en heb ik besloten het niet eerder te vertellen. Van tevoren heb ik het alleen mensen verteld van wie ik zeker wist dat ze zelf niet daarheen zouden willen. Als goedmakertje beloof ik plechtig het volgend jaar op deze blog door te geven als de Out Of Excuses Retreat nummer III wordt aangekondigd. Maar dat is nog héél ver weg. Ik concentreer me voorlopig nog op de OOER II, waar ik heenga.

Wauw. Ik was de hele dag al hiermee bezig in mijn hoofd. Ik was de hele dag al bang dat ik het niet zou gaan halen. Een uur van tevoren ging mijn hart als een razende tekeer. En ik ben nog steeds aan het bijkomen van die gezonde dosis stress. Maar ik heb het gehaald, ik heb de tickets binnen. Heerlijk. Nu nog alles qua vlucht, overnachting, en eventueel visum regelen(hoe zit dat met visum in Amerika? Help!). Gaat nog een hele klus worden, maar ik heb het spannendste nu gehad. Wat een opluchting, er valt echt een last van mijn schouders. Ik kan gewoon mee. Ik ga ze gewoon in het echt ontmoeten.

En ik heb tentamens op maandag & dinsdag. Oeps.

Tot de volgende blog!