De excuses worden minder

Eenieder die me op mijn Engelse Twitteraccount www.twitter.com/dutchaver volgt wordt ermee om de oren geslagen, praktisch iedere dag (waarvoor mijn excuses, maar ik kan me echt niet meer inhouden): Amerika komt dichterbij. En met dichterbij bedoel ik héél dichtbij; op het moment van schrijven duurt het nog vijf dagen voordat het zover is.

Nog even een opfrismomentje voor eenieder die geen idee heeft waar ik het over heb. Er is een Engelse schrijfpodcast genaamd Writing Excuses die elke maandag een nieuwe aflevering uitbrengt met een onderwerp waar schrijvers het moeilijk mee hebben. Dat onderwerp kan het schrijven van mannelijke karakters zijn, of hoe je een goede wereld opbouwt(de podcast is vooral gericht op fantasy & sci-fi). Zo af en toe gaan ze in op het zakelijke aspect van schrijven en vertellen ze bijvoorbeeld over je relatie met je editor of uitgever. De podcast wordt gegeven door vier schrijvers: Mary Robinette Kowal, die korte fantasyverhalen schrijft en daarnaast een boekenserie onderhoudt die het best te beschrijven valt als Jane Austen met magie, Dan Wells, die horrorboeken en post-apocalyptische fictie schrijft die je behoorlijk aangrijpt, Howard Tayler, die een sci-fi webcomic genaamd Schlock Mercenary draaiende houdt sinds 2000 en zonder falen elke dag een nieuw stripje post, en voor mij het klapstuk – Brandon Sanderson. Hij is mijn favoriete fantasyschrijver, bouwt werelden op waar ik dol op ben, en schrijft (dikke) boeken die ik met heel veel plezier lees.
Dit jaar organiseren ze in Amerika, Chattanooga om precies te zijn, een ‘Out Of Excuses Retreat’. Dat houdt in dat je voor een week les van ze krijgt en alle gelegenheid krijgt om te schrijven. Je mag de schrijvers die het organiseren vragen stellen en ze zijn zelfs bereid om een boek te signeren.
Ik weet wanneer ik een kans krijg als ik hem zie en deze greep ik dan ook met beide handen aan. Ik heb op de inschrijftijd achter mijn beeldscherm gezeten, al nagelbijtend, en met succes – de inschrijftijd was iets van drie seconden, maar ik was wel binnen. Ik heb erg veel geluk gehad.

Het wordt mijn eerste intercontinentale reis, wat sowieso al spannend is; mijn eerste vlucht duurt iets van acht uur en daarna zit ik nog drie uur op mijn overstap te wachten, waarna ik dan nog een uurtje moet vliegen. Het wordt daarmee ook mijn eerste keer Amerika en mijn eerste jetlag. Voor alles moet een eerste keer zijn en ik heb er altijd al wel een beetje van gedroomd om de Atlantische Oceaan over te steken. Ik vind het allemaal vreselijk en spannend. Soms zit ik de hele dag nagel te bijten uit angst dat het fout gaat, dat ze me niet aardig vinden of dat ze me eruit gooien omdat ik geen native speaker ben; soms zit ik de hele dag te springen omdat ik niet kan wachten totdat het zover is. Die laatste houding wordt overigens wel sterker naarmate het dichterbij komt, want kom op, ik ga naar Amerika en krijg daar schrijflessen van vier mensen die ik op enorme voetstukken heb staan. (En ééntje iets hoger dan de rest)

Dat gestuiter van me is overigens niet zo heel handig momenteel. Het probleem is namelijk, ik heb een tentamen donderdag. Het zou in principe geen heel lastig tentamen moeten zijn aangezien het maar over de helft van de stof gaat(het is een ‘deeltoets’) maar ik heb me voorgenomen dat ik er hard voor ga leren. En dat leren is niet makkelijk als je hoofd tegen je schreeuwt, AMERIKA AMERIKA AMERIKA. Ik probeer mijn hoofd te kalmeren maar dat gaat me niet altijd even makkelijk af. Dus ben ik een stuiterbal als ik dat stiekem eigenlijk helemaal niet wil zijn.
Over tentamens gesproken, zoals jullie misschien nog wel weten heb ik mijn bachelor net niet gehaald, ik had voor één vak helaas een onvoldoende en dus kwam ik vijf studiepunten tekort voor mijn bachelor. Dus heb ik een half jaar om één vak te halen.
Probleem is alleen dat het niet halen van mijn bachelor eigenlijk ook wel een beetje aan mezelf ligt. Natuurlijk, de manier waarop ik dacht dat ik het haalde was logisch en het is gewoon vreselijk zuur dat me dat is ontzegd, maar de discipline is er voor mij al een tijdje uit. Psychologie als studie vraagt helaas erg weinig van je, zeker als je in een hoger jaar zit, en als je niets te doen hebt naast je studie, dan ga je op een gegeven moment inzakken en zit je de hele dag te gamen omdat je verder niets te doen hebt. En als je de hele dag gamet terwijl je buiten je tentamenperiode zit dan is dat niet erg als er toch al niet veel van je wordt gevraagd, maar het probleem is dat het daar niet bij blijft. Zak je buiten je tentamens in, dan wordt het ook steeds lastiger om tijdens je tentamens je aandacht erbij te houden.
Met die houding heb ik mijn laatste tentamens gemaakt – eigenlijk geen houding, omdat ik het gewoon niet meer kon. Ik was ingezakt en mijn discipline kwijt. Op die manier heb ik het aan mezelf te danken. Dus is dat mijn missie voor het komende halfjaar; mijn discipline terugwinnen, want met deze houding mijn master instappen is niet bevorderlijk.
Inmiddels heb ik een baantje(ander baantje dan dat blogs schrijven, ik heb het liever niet hier over hoe dat is afgelopen) maar dat vult mijn dagen alleen op donderdag en vrijdag. Dus ja, hoe vul je dan je dagen, naast je studie?
Het antwoord is aan het begin van dit blogje te vinden. Natuurlijk, schrijven. Dus dat probeer ik nu te doen, twaalf uur per week. Misschien niet geweldig veel in vergelijking met professionele schrijvers, maar het is een begin en ik moet ergens beginnen. Ik wil er al heel lang mijn baan van maken, dus wordt het tijd om het eens als een baan te behandelen, niet?
De methode werkt wel prima. Alleen, in de tentamenperiode is het lastiger om het schrijven en het leren in balans te houden, dus schroef ik het schrijven dan meestal even terug zodat ik meer tijd heb voor het leren.
En in de tentamenperiode is het ook erg lastig om te blijven leren als er iets aan zit te komen waar je al zeven maanden vol enthousiasme op hebt zitten wachten. Ik heb er zin in.
Overigens had ik ook gehoopt om in Amerika in mijn vrije tijd, buiten mijn schrijflessen om, hard te gaan lopen(want hoe vaak krijg je daar nou de kans toe?) maar ik vrees dat ik mijn enkel heb verzwikt, dus dat gaat hem niet worden =/

Hoe dan ook, ik heb vast een hoop te delen in mijn volgende blog. Ik ben benieuwd en ik zie jullie dan!

(Overigens, oproepje aan iedereen die mijn mobiele nummer heeft – zolang ik in Amerika zit, van 28 september t/m 6 oktober, heb ik geen abonnement maar wel WiFi. Buitenlands bellen & SMS-en is peperduur dus vriendelijk verzoek om, als je me moet hebben, dat via WhatsApp, mail, Twitter, reddit, of wat dan ook te doen dat internet en geen beltegoed nodig heeft. Bedankt!)

Dode beer

In mijn vorige blog heb ik enthousiast verkondigd dat ik mijn bachelor gehaald heb en nu hopelijk door mag stromen naar mijn master.
Ik ben er inmiddels achter dat dat niet waar is, en mijn bachelor op een bijzonder lullige manier voor mijn neus is weggejat. Ik heb mijn bachelor dus niet gehaald en moet er een semester langer over doen.

Waarom was ik dan toch zo zeker van mijn zaak? Om dat uit te leggen moet ik even ingaan op hoe de tentamens werken. Ik had nog twee herkansingen waar ik niet zeker over was. Eén van die herkansingen was van een vak ontwikkelingspsychologie, het andere tentamen was van een vak biologische psychologie.
Het vak biologische psychologie had ik als eerste gemaakt. Dat was een multiple-choice tentamen en bevatte 75 vragen. Bij elk multiple-choice tentamen krijg je een blaadje mee waar je je antwoorden nogmaals op mag schrijven. Dat blaadje neem je mee naar huis. Na afloop van dat tentamen staat de sleutel online en mag je vergelijken, en zo zelf je tentamen nakijken, en zo zelf kijken hoe je het gedaan hebt. Dat heb ik ook bij dit tentamen gedaan. Van de 75 vragen had ik er 24 fout.
Dat is minder dan 1/3e. Ik heb het omgerekend: als je dezelfde percentages behoudt en dit tentamen 40 vragen had gehad(de meeste tentamens hebben 40 vragen), had ik er 13 fout gehad. Een prachtige score. Een 7 waard. En ze zouden toch niet van me verwachten dat ik meer dan 2/3e goed deed? Nee, dat had ik nog nooit meegemaakt, dat had in mijn drie jaar ervaring als student nog nooit een vak geflikt. Dus, zonder er verder bij na te denken, rekende ik dit tentamen onder ‘gehaald’.
Het vak ontwikkelingspsychologie was het tweede tentamen dat ik had. Dat was een tentamen met open vragen en ik was daar heel onzeker over, omdat het voor een deel ook over neurologische psychologie ging. En dat is nooit mijn sterkste punt geweest.
Vorige week vrijdag stond dan eindelijk de cijferlijst voor dit vak online. Ik hield mijn hart vast. En het was… een 6,5, tot mijn grote opluchting. Vak gehaald. En dat eerste tentamen had ik ook gehaald, toch? Dus had ik mijn bachelor gehaald. Hoera! Oma gebeld, die vertelde het vervolgens door, ouders gebeld, enzovoorts. Wat was ik opgelucht.
Tot afgelopen woensdag toen ik weer een mailtje kreeg over een cijfer, en dat was voor dat eerste vak, dat biologische vak.
Mijn mooie score van 1/3e fout was een 4,5 waard. De normering was zo streng dat ik hier niet eens een nipte onvoldoende uit haalde, nee, hij was keihard. En dus kom ik vijf studiepunten tekort. Dus heb ik mijn bachelor alsnog niet.
Ik heb hierover gemaild maar verwacht geen positief antwoord, of überhaupt een antwoord, want dit vak is in de eerste plaats al niet geweldig geregeld.

Het spijt me, familieleden die nu teleurgesteld zijn, mensen die blij voor me waren. Er baalt niemand harder van dan ik, en ik ben zelf ook behoorlijk kwaad. Maar ik kan er niets aan doen. Ik moet er een half jaartje langer over doen, blijkt maar weer.
En zo blijkt ook maar weer dat je de huid niet moet verkopen voordat de beer geschoten is. Zelfs al ligt die uit zijn buik te bloeden op de grond en staat de jager al met het mes om te villen klaar. Want ja, het zou zomaar kunnen dat die beer een totaal andere definitie heeft van ‘geschoten’ dan jij.

Sorry, allemaal.

Ehhh… ik heb hier geen smoes voor?

Behalve dan dat ik een blogje had geschreven, ergens een paar maanden terug, over dat ik jarig was geweest en ik een verwend nest was omdat ik zoveel cadeaus heb gekregen. Van mijn familie, van mijn vrienden, en er komt nog een zéér verlaat cadeautje aan komende zondag. Maar dat blogje heb ik nooit gepost omdat het nu juni is, mijn verjaardag 2,5 maanden geleden, en het me knap doelloos lijkt om er dan nog over te bloggen xD Dus.

Allereerst: jullie mogen Daxira van het Dreuzels-forum bedanken, die me even gepord had dat ik weer eens snel moet bloggen. Want dat ik hier inactief ben, ja, dat is jullie hopelijk inmiddels wel duidelijk. Sorry? Ik ga geen beloftes maken, want wie weet heb ik die over een jaar weer verbroken xD Ik ben niet zo’n trouwe blogger, blijkt maar weer.

Genoeg excuses. Jullie allemaal nog een heel vrolijk Pasen gewenst, en Pinksteren, en Hemelvaart(dat hebben we toch ook gehad?) en moederdag. Is dat ook meteen achter de rug 0=)

Over Pinksteren gesproken, ik had serieus bíjna met de Roparun mee gemogen dit jaar.
Voor de mensen die nog niet bekend zijn met de Roparun: het is van Parijs tot Rotterdam, een estafetteloop. Je hebt fietsers, chauffers en natuurlijk – belangrijk – lopers. Het was oorspronkelijk omgekeerd, van Rotterdam naar Parijs(daarom heet het ook niet de Parorun) maar Parijs was er niet zo blij mee dat al die Rotterdammers steeds langskwamen voor de finish, dus hebben ze ‘t omgedraaid.
Goed. Ik was dus bijna mee geweest als fietser. Er waren namelijk vier fietsers op de tocht, en ik was eerste reserve – dus als één van de fietsers een enkel zou verstuiken, of er iets anders zou gebeuren, mocht ik mee. En wat was ik graag mee gegaan. Eén van de fietsers zat zelfs in Cuba tot de dag vóór de loop, dus ik hoopte nog stiekem dat ze terugkwam met één of andere ziekte die haar een paar daagjes uit zou schakelen… Helaas.
Maar ja, wel meer tijd gehad om te leren, en dat heb ik dan ook met overgave gedaan. Ik heb inmiddels twee tentamenperiodes achter de rug: één tentamenperiode waar ik nu de wrange vruchten van pluk, namelijk dat ik veel te weinig heb gedaan. Ik had daarvoor namelijk een súper relaxte periode waarin ik amper wat hoefde te doen voor mijn vakken, en probeer dan maar eens hard te werken voor je tentamens – dat gaat dus gewoon niet, en dat ging ook niet. Eén van de drie tentamens gehaald, wat best wel gênant was.
De tweede tentamenperiode was voor mij héél belangrijk. Waarom? Nou, zoals jullie misschien nog wel weten van vorig jaar kwam ik een vak tekort voor mijn propedeuse. Dat was Bio- en Neuropsychologie, of bio-neuro in het kort. Dat vak móést ik dus dit keer halen, want nog een keer niet halen was einde verhaal.
En, tot mijn opluchting heb ik het vak dit keer wél binnen. Heb vol overgave geleerd. (Statistiek had ik de dag erna, maar niet gehaald, omdat ik véél meer tijd heb gestoken in bio-neuro) Dus jongens, ik heb dan toch éíndelijk mijn propedeuse binnen.

Verder nog, hebben jullie ook zo’n enorme angst voor presentaties? Ik wel, en ik moest eergisteren een presentatie geven in mijn eentje van tien minuten. Vond het doodeng, maar ben er volgens mij zonder kleerscheuren uit gekomen. Tip: begin met een grapje, dat werkte héél goed voor mij. Breek je meteen het ijs voor jezelf en voor je publiek, en daarna voel je je een stuk beter op je gemak. Oh, en wat ik nóóit doe, is een blaadje meenemen omdat ik heel goed weet dat ik dan dat blaadje op ga zitten lezen.

Tenslotte heb ik het Rad des Tijds eindelijk uitgelezen! De vertaling van het laatste boek is sinds 23 mei uit en ik heb het verslonden. Het heeft een prachtig einde, dat sowieso.
Goed, genoeg over mij. Hoe gaat het met jullie?

Onkruid vergaat niet

Het is inmiddels alweer pakweg twee, misschien wel drie, maanden sinds ik voor het laatst geblogd heb. Sorry. Maar ja, ik zou Alexander niet zijn als ik niet terug zou komen, dus hier ben ik, terug!

Allereerst weer even school. Waar ik jullie de laatste keer heb achtergelaten, was bio-neuro; dat ene vak dat ik moest herkansen omdat ik één fout teveel had op het tentamen. Helaas, de herkansing liep alles behalve lekker. Je hebt geen idee hoe lastig het kan zijn om te leren voor één herkansing als in je hoofd de vakantie al is begonnen, en dus had ik ook een 4,5 voor mijn herkansing. Ik heb er niet heel erg om gebaald als ik eerlijk ben, ergens omdat ik al tegen mezelf had gezegd dat ik het niet zou halen. (Misschien dat ik het daarom wel niet gehaald heb… maar ja, die vraag kan ik mezelf eindeloos stellen)

Goed, ik heb mijn propedeuse dus net niet gehaald, net achter het net gevist. Het is jammer, maar ach. Genoeg school. Hoe was mijn vakantie?

In één woord: GEWELDIG. Ik heb namelijk niet één, maar twee vakanties gehad. Met andere woorden: ik ben twee keer op vakantie geweest.

De eerste keer vergt wat uitleg. Zoals jullie weten is vorig jaar(nu bijna precies een jaar geleden) mijn opa overleden aan een hersenbloeding. Dat was dus september. De laatste week van juni dat jaar waren opa en ik samen uit fietsen gegaan. Vijf dagen, en alle vijf even geweldig, hadden we het parcours Rotterdam-Den Helder afgelegd en vervolgens weer de trein terug genomen. Met de belofte om het volgend jaar weer te doen.
Helaas stak opa’s hoofd daar een stevig stokje voor en stierf hij op 75-jarige leeftijd op zes september. Maar de hele familie wist dat we het hadden gedaan, en ook dat we plannen hadden om het volgend jaar weer te doen.
En daar kreeg mijn geweldige neef Martijn lucht van. Dus wat deed hij? Hij stelde voor om het dan gewoon met z’n tweeën over te doen dit jaar. Ik kwam met de route: Rotterdam-Groningen leek mij een leuk idee, omdat ik in Rotterdam en hij in Groningen woont.
En het was absoluut de moeite waard. Met opa had ik in totaal, in 5 dagen, 300 kilometer afgelegd, met dus een gemiddelde van 60 kilometer per dag. Met mijn neef ben ik daar ruim overheen gegaan; in totaal rond de 397 kilometer, met een gemiddelde tussen de 94 en de 95 per dag. En als hoogtepunt één dag waarop we de 106 kilometer op één dag binnen hadden. En het fietsen zelf was ook geweldig. Ik heb een stevig aantal prachtige dingen in Nederland gezien(met elke fietstocht snap ik steeds minder waarom mensen willen emigreren) en het was ook gewoon echt ontzettend gezellig. De verdeling was ideaal: mijn neef maakte zich zorgen om de route, en ik boog me over de slaapplaatsen en waar we steeds gingen eten. Dat werkte heel goed.
We hebben een top-fietsvakantie gehad die af werd gesloten met de laatste twee films van de LOTR-trilogie, die natuurlijk nog steeds geweldig zijn. We zijn aan het begin nog even langs opa’s graf geweest, en dat was mooi – want we deden het voor hem. En wat moet hij trots op ons geweest zijn.
Als je het commentaar nog wilt lezen, raad ik je aan mijn tweets terug te lezen(op @AverNL) tot ongeveer de laatste week van juli. Daar staat een vrij gedetailleerd verslag van welke plaatsen ik heb bezocht.

De tweede keer vakantie was naar Escales. Een klein, Frans dorpje dat je waarschijnlijk helemaal niets zegt, maar het ligt vlak onder Calais, een plek die je hopelijk wat meer zegt. Ja, die stad aan het Kanaal.
Daar heb ik twee weken heerlijk ontspannen; om de dag naar de omgeving kijken, en dan weer in het huisje blijven en relaxen. En lezen; heel veel lezen. Ik heb een recordaantal van 10(in veertien dagen!) boeken uitgelezen, en ben ook ein-de-lijk door die gigantische boekenreeks heen die het Rad des Tijds heet.
Ons huisje lag verder vijf minuutjes van het strand af. Ik ben daarom ook heel bruin geworden(maar ja, dat word ik nou eenmaal snel) omdat we er zo vaak zijn geweest, en de hond kon er ook geen genoeg van krijgen(ons voorttrekken als we ernaartoe liepen, en eindeloos aarzelen en snuffelen als we weer terug moesten).
We zaten in een prachtige Belvilla, daar, en de gastvrouw en –heer waren ook schatten van mensen. Misschien komen we daar ooit nog eens terug, want het is wel een plek om te onthouden.

Maar dit is inmiddels allemaal alweer in het verleden. Ik schrijf dit onderweg naar mijn eerste collegedag van dit jaar, en ik sta ergens wel een beetje te springen om iedereen weer te zien. Ik ben benieuwd wat ervan gaat worden.

Ik hoop later nog een blog te kunnen posten met een aantal foto’s!

Drukte en rust

In vergelijking met de vorige periode is deze periode heerlijk zalig. Ik zal niet zeggen dat ik niets doe, maar het komt wel verrekte dicht daarbij in de buurt. Vorige periode werkte ik me drie slagen in de rondte om alles voor te bereiden en alle stof maar te begrijpen, en had ik heel veel hoorcolleges en maar weinig werkgroepen: nu lijkt het wel andersom. Ik heb om de haverklap vrij(twee weekenden van zes dagen gehad en eentje van vijf) vanwege alle feestdagen(Koninginnedag, Pasen…) of vanwege een congres dat in Leiden gehouden wordt. En als ik dan een keer niet vrij ben en colleges voor moet bereiden zie ik ineens dat ik heel weinig te doen heb. Een vrij rustige periode dus, en dat is momenteel best wel lekker.
Soms vraag ik zelfs aan mezelf wat ik eigenlijk nog doe in Leiden. Ik begin soms pas om drie uur, of ik heb heel lange weekenden, dat ik me soms afvraag of ik er überhaupt wat leer. Dat doe ik wel, hoor, maar door dit vele vrij is dat niet veel. Maar goed, bottom line: ik klaag niet.

Ik heb inmiddels ook alle resultaten terug. Ik ben al uitgebreid ingegaan op hoe alles ging, dus ik beperk me tot de cijfers.

Ontwikkelings & Onderwijspsychologie = 6,5
Sociale & Organisatiepsychologie = 6
SPSS = V
Experimenteel en Correlationeel Onderzoek(statistiek) = 5,3

Als jullie naar dat laatste cijfer kijken, zouden jullie(met recht) concluderen dat ik niet alles heb gehaald en dat ik dit dan ook zal moeten herkansen. Dat zou normaal gesproken ook kloppen.
Er zit alleen één ding aan vast. Voorafgaand aan elk SPSS-practicum moest ik namelijk een toets maken. Ik heb zeven practica gehad, dus zeven toetsjes. Uit die toetsjes wordt dan een gemiddeld cijfer gehaald. Is dat cijfer hoger dan mijn cijfer voor het tentamen, dan telt dat gemiddelde cijfer 6x mee en het tentamen 1x.
Tot nu toe heb ik altijd gemiddeld hoger gescoord. Maar niet dit keer: ik had dus een 5,3.
Mijn cijfer voor de kennistoetsjes was een 7,6.
Dus ik heb ook statistiek, met de hakken over de sloot, gehaald. Een mager zesje. Maar wel gehaald.

Er is meer.
Om je opleiding goed af te ronden, moet je je propedeuse halen. Dat betekent dus dat je alle vakken in het eerste jaar moet halen. Zelden doen mensen dat de eerste keer, dus mag je vakken die je in het eerste jaar niet gehaald hebt later inhalen.
Je hebt in totaal twaalf vakken, daarvan mag je er dan vier niet halen en het tweede jaar overdoen. (Die moet je dan het tweede jaar wel halen, anders is het einde verhaal)
Je mag er dus acht halen en dan ben je zeker van je positie in een tweede jaar. Nou, als je een aantal blogjes terugkijkt zie je misschien al wel waar ik op doel. Ik heb tot nu toe alles gehaald.
Ik had drie vakken in de eerste periode, twee in de tweede en drie in de derde. Alles gehaald, dus 3+2+3=8 vakken in één keer gehaald.
Met andere woorden, ik zou nu (in theorie, ga ik niet doen) al zomervakantie kunnen houden. Het zou niets uitmaken voor mijn tweede jaar. Ik ben, hoe dan ook, wat er gebeurt, over naar het tweede jaar.

Ga ik zomervakantie houden? Had je gedroomd. Ik ben nu juist extra gemotiveerd om verder te werken. Ik zit zó dicht bij het halen van mijn propedeuse in één jaar, dat ik nu niet op kan geven. Ik werk zo hard mogelijk – al is dat soms inderdaad niet heel hard – om een zo relaxt mogelijk tweede jaar te hebben. Want als ik een goed eerste jaar achter de rug heb, hoef ik geen vakken in het tweede jaar te herkansen. Daar ga ik dan ook voor.
Maar het is wel een heerlijke opluchting.

Trouwens, het ultrazware verhaal dat ik in een eerdere blog genoemd heb? Dat is inmiddels af, dus wat dat betreft valt er ook zeker een last van mijn schouders 🙂

Tot de volgende blog!

(P.S. Dit is de eerste blog op WordPress die ik weer via Windows Live Writer schrijf. Het blijft een heel handig programmaatje 🙂 )

Over school en IJslandse gidsen

De dagen gaan hard voorbij – en het grootste gedeelte ervan bestaat uit leren, leren en nog eens leren. Althans, lezen dan.
In het weekend heb ik het vrij druk(Dreuzels, het forum waar ik meet, bestaat 10 jaar en dat vieren ze door een driedaagse meet te houden: vrijdag, zaterdag en zondag, bij één of andere boerderij. Ik doe zaterdag en zondag mee, blijf dan ook slapen, en dus weet ik vrij zeker dat ik het heel druk ga hebben dit weekend… en dus ook geen puf meer zal hebben om te lezen/leren). Om alle colleges van volgende week voor te bereiden ben ik dus ook al deze week bezig om alles te regelen en het is soms knap vermoeiend. Zoals al eerder gezegd: ik heb veel hoorcolleges en weinig werkcolleges en dat betekent dus veel zelf doen.

De vakken op zich zijn gelukkig wel leuk. Ik heb O&O(Ontwikkelings- en Onderwijspsychologie) en dat vind ik tot dusver mijn leukste vak. Het gaat dus met name over kinderen en de theorieën die er zijn over de fasen die ze doorlopen. Het boek daarvan lees ik ook met meer plezier dan andere lesboeken, al zal ik niet ontkennen dat ik ook hier de pagina’s naar het einde regelmatig aftellen. Het blijft toch studie.
De leraren die het geven zijn alle drie vrij goed. De eerste is – dacht ik – ook gelijk de studie-adviseur en ze kan best redelijk lesgeven, al is ze een beetje saai. Haar colleges zijn wel heel intensief en dat is irritant, want maandag heb ik haar college als laatste – nadat ik al een college statistiek en een college S&O(hoor je nog over) heb gehad. De tweede is duidelijk ontwikkelingspsycholoog en geen gezondheidspsycholoog, want hij heeft een nogal… ontwikkelde buik en praat zo af en toe alsof hij in gigantische ademnood verkeert en elk moment dood neer kan vallen. Dat vind ik best eng – maar hij is op zich ook een goede leraar, al zijn zijn colleges superintensief en leest hij veel op. De derde is vrij standaard: ook zijn colleges zijn goed, maar het enige ergerlijke is dat hij praat alsof we allemaal een IQ van 75 hebben.

Een ander interessant vak is S&O: Sociale en Organisatiepsychologie. Dat klinkt niet interessant, maar eigenlijk valt dat heel erg mee. De colleges zijn niet heel intensief: vaak zijn ze juist rustmomentjes waar ik even achterover kan zitten. Sociale psychologie is heel breed en gaat over veel gebieden in de psychologie, maar het is wel heel interessant, al wordt er veel herhaald wat ik al in vorige vakken heb gehaald. Het organisatiedeel klinkt als iets verschrikkelijks, maar dat valt ook heel erg mee: het gaat vooral om ‘hoe hou ik het bedrijf zo productief mogelijk en de werknemers zo gelukkig als ik kan’.
Dit vak wordt gegeven door twee leraren. De eerste legt rustig en beheerst uit, heeft een duidelijke stem, en is prettig om naar te luisteren. De ander ook, maar zij heeft een probleem – ze heeft een af-schu-we-lij-ke kledingkeuze. Ik ben geen modester en draag zelf ook dingen die wel eens vloeken, of dingen die totaal niet in de mode zijn, maar zij is echt verschrikkelijk. Laatst had ze een – voor de WIDM-fans – Plerikna-achtig pakje aan dat volledig roze was.
Voor de niet-WIDM-fans zal ik even een kandidaat eruit citeren: ‘Toen kwam er een soort kruising aangelopen tussen retired Mamma Lou en je buurvrouw die een chronisch tekort aan seks en aandacht heeft en daarom maar een rood pakje heeft aangetrokken’. Dat beeld dus, maar dan roze. Volgens mij is ze erop uit ons te traumatiseren. Maar haar colleges zijn wel goed hoor, ze weet de zaal goed bij de colleges te betrekken. Als ze nou wat acceptabelere kleding aan zou trekken…

Tenslotte is er ECO. Dat heeft niets met het milieu te maken: dat staat voor Experimenteel en Correlationeel Onderzoek en is mijn statistiekvak van dit blok. Vorig statistiekvak was echt één grote nachtmerrie(ik gaf het maken van de opgaven steeds halverwege op omdat ik er gewoon echt de ballen van snapte, en de leraar van de hoorcolleges kon niet lesgeven en was ook qua persoon kwalitatief uitermate teleurstellend) maar dit statistiekvak valt echt ontzettend mee. De opgaven, en de hoorcolleges, zijn een stuk minder intensief en het is ook geen ramp meer voor de rest van het vak als je één ding niet begrijpt.
Verder zijn de drie leraren die het geven ook heel prettig. De eerste heeft een vrij onzekere uitstraling, maar weet toch een hele zaal te temmen, al is ze nog vrij jong. Ze legt begrijpelijk uit.
De tweede heb ik al eens eerder voor hoorcolleges gehad(mijn eerste statistiekvak, inleiding M&T) en toen was hij al geweldig. Nu is hij zeker een verademing, zijn colleges zijn logisch, duidelijk, en hebben veel voorbeelden. Hij is zeker één van de beste leraren van mijn studie.
De laatste kende ik al, want hij is ook gelijk mijn werkgroepdocent! Ik heb hem nog niet in de hoorcolleges meegemaakt, maar in de werkcolleges is hij soms een tikkeltje autoritair. Sommige mensen vinden hem te snel gaan, maar ik heb nergens echt last van qua snelheid. Hij legt ook begrijpelijk uit en komt met veel begrijpelijke voorbeelden: na het werkcollege weet ik altijd zeker dat ik het helemaal snap en dat is erg prettig.

Genoeg over school – tijd voor WIDM! Lees tot de volgende witregel indien geen interesse/afl nog niet gezien(en dan moet je snel zijn, vanavond ontknoping!)

Zoals al in de vorige blog gemeld ben ik weer helemaal terug in het spel en weer helemaal zeker van mijn zaak over wie de mol is. Geen enkel stukje uit de aflevering heeft me van mijn stuk gebracht, Annemarie is de mol. Ze heeft veel verdachte acties op haar naam staan(het bord van William niet gezien, ‘WIDM’ i.p.v. Viking roepen, iedereen bij het vliegtuig willen krijgen maar toch mislukken, geen kokertjes met geld vinden…) en er zijn zelfs een aantal vrij duidelijke hints te vinden die naar haar leiden. Welke dat zijn, daar mag je zelf naar zoeken: www.wieisdemol.net is een goede site voor dat soort hints.
Mijn bloed kookte zowat van spanning bij dat laatste stukje, ook de tweede keer toen ik allang wist hoe het af zou lopen. Ze wisten het heel spannend te houden en ik ben er dan ook heel blij mee dat we weer eens drie finalisten hebben. Twee maakt het altijd te makkelijk – de minst verdachte is de mol.
Ik moet mijn prognose trouwens wel een beetje aanpassen – ik denk nu dat Hadewych de winnares is en Hadewych de verliezer. Annemarie is en blijft de mol.
Maar wie ook de mol is(al is het Annemarie), zij heeft het geweldig gedaan. WIDM was heerlijk moeilijk dit jaar, en dat zeg ik niet omdat de mol misschien te obvious bezig was(zoals in 2009… zie de vroege berichten van mijn vorige blog http://aver.weblog.nl). Nee, dit was echt een goede mol, beter dan Patrick van vorig jaar(maar nog niet zo goed als Dennis van 2008!). Respect!

Verder is het vandaag nog precies twee weken voordat het zover is en ik twintig ben. In alle eerlijkheid, ik vind het gewoon een beetje eng. Twintig is oud :O Dan ben ik geen tiener meer enzo en voel ik me veel volwassener. Op een bepaalde manier is het enger dan achttien worden omdat je een heel nieuw decennium in gaat. Bij het volgende ben ik pas echt een oude lantaarnpaal :O Het komt vanzelf wel en het wordt ook gevierd, maar gewoon, twintig… dat is oud… waar is de tijd gebleven?

Tot volgende week, ik ga zeker een blogje wijden aan wie nou echt de mol was! Byebye!

Je suis très occupé

Dit blok is een droom als het om werkcolleges gaat. Ik heb maar één werkcollege wekelijks en verder één werkcollege drie keer in het hele blok(om de week, heb gisteren mijn eerste gehad) en dus ben ik vrij veel vrij. Het enige nadeel is dat het blok wel een nachtmerrie is als het om hoorcolleges gaat – ik heb vier hoorcolleges in de week, allemaal met een flinke portie stof om voor te bereiden.
Bovendien heb ik nu minder werkcolleges waarin de stof allemaal besproken wordt, tot in detail, zodat je het niet vergeet – en dus moet je heel veel thuis doen. Daarom heb ik dus ook vorige week niet geblogd. Ik had er gewoonweg geen tijd voor – zelfs mijn schrijven lijdt eronder en dat wil toch wel wat zeggen. Ik heb het druk, druk, druk. Ik ben ook niet heel vaak meer online in chats of op MSN – het is lezen, lezen en nog eens lezen.
Toch is het niet allemaal ellende. Zoals eerder gemeld ben ik veel vrij(om de dinsdag, om de donderdag en elke vrijdag) en dat geeft iets meer tijd om te relaxen. Bovendien heb ik momenteel het geweldige vak Ontwikkelings & Onderwijspsychologie en dat is een vak waar ik graag voorbereidingen voor tref. Het is echt helemaal mijn ding. Daarnaast heb ik ook ECO: dat heeft niks met het milieu te maken, het staat voor Experimenteel en Correlationeel Onderzoek en is mijn laatste statistiekvak dit jaar. Tenslotte heb ik ook nog Sociale & Organisatiepsychologie – op het eerste gezicht klinkt dat als een rotvak, maar eigenlijk valt het heel erg mee en is het best te doen.

Maar goed, het is weer tijd voor het stukje over WIDM… scroll door naar de volgende witregel als geen interesse! Ik doe nu trouwens twee weken aangezien ik vorige week niet kon bloggen.

Frits en William zijn eruit en in beide gevallen heb ik balend voor de TV gezeten. Het waren twee executies waar ik absoluut niets aan heb gehad – vooral bij William baalde ik omdat dat de enige uitkomst van de executie was waar ik niks aan had. Nu wordt het gelukkig beter – ik verdenk alle kandidaten die er nog in zitten wel een beetje.
Annemarie is mijn hoofdverdachte. Zij is buiten de groep, gesloten, en wel fanatiek maar ze weet toch het geld steeds uit de pot te houden. Als ze de mol is, is ze wel vrij passief – maar aan de andere kant, het betekent wel iets dat, zodra Annemarie erbij betrokken is, er ineens veel minder geld in de pot gaat. Met uitzondering van de torenopdracht en het vlot-in-de-brand-schieten: al kan het zijn dat Annemarie dat vlot per ongeluk raakte. Of dat iemand anders die pijl afschoot – hoe weet je zeker welke pijl van wie is?
Hadewych staat op twee. Als zij de mol is: petje af, dan heeft ze het super gespeeld. Van haar wil ik ook omwille van het programma geloven dat ze de mol is, dan is het eindelijk weer eens goed verrassend. Alle acties van haar leiden tot fanatisme en dat ze zich in de opdracht verliest – maar dan wel in het verkeerde onderdeel van de opdracht. Denk aan wanneer ze een gun had en schutters afschoot in de groeve. Dat valt me op aan haar, dus haar verdenk ik ook nog steeds.
Liesbeth is drie. Zij wordt nu het meeste verdacht door mensen – als zij de mol is vind ik het een beetje jammer, maar alsnog goed gespeeld door Liesbeth. Ik heb wel bij haar een heel sterk gevoel dat zij de mol niet is – dat kan ik niet verklaren, maar als ik dat gevoel heb klopt het meestal wel. Het kan bij haar nog alle kanten op.
Tim staat op vier. Als hij de mol is kom ik de producers van WIDM persoonlijk opzoeken want dan hebben ze hun taak niet goed uitgevoerd en ben ik diep teleurgesteld. Hij is te verdacht en iedereen in mijn omgeving verdenkt hem. Dus kan hij het bijna niet meer zijn, al verdenk ik hem ergens ook nog wel. Alles is mogelijk.
Ik zie het hoe dan ook dit jaar wel gebeuren – al mijn verdachten zitten er nog in, dus het kan best zijn dat ik dit jaar voor het eerst ernaast zit bij de ontknoping… *gasp*

Momenteel faalt mijn internet behoorlijk, trouwens. Ik doe tegenwoordig alles op mijn laptop, en die heb ik maandag laten vallen – probleem is nu dat er waarschijnlijk iets mis is gegaan met de WiFi want ik heb alleen nog maar internet thuis als mijn laptop vindt dat ik er recht op heb. Reacties kunnen dus soms lang duren. Mijn vader heeft de router gereset, ik hoop dat ik nu iets meer succes heb en internet gewoon blijft werken.

Was dat het? Nee, ik heb nog één klein beetje vreugdevol nieuws te delen… kunnen jullie je nog Toby uit de vorige blogs herinneren? Die is inmiddels een maand dood en wij zijn weer ‘op jacht’ gegaan naar een kat… en we waren succesvol! We hebben nu een kitten van een half jaar oud in ons huis, ze heet Lizzie(bijnaam Elizabeth… tot nu toe ben ik de enige die die bijnaam gebruikt, hmm) en ze is een beetje schrikachtig. Onze andere kat Kim was de eerste twee dagen in staking op de kast geklommen, boos mokkend, maar inmiddels gaat het wat beter. Al is er nog wel wat geblaas over en weer. Ze kan het wel goed vinden met Mila(de hond) en dat was een verrassing. Mila is zelf nog wel wat bang voor haar.
Bijgevoegd vinden jullie een foto van haar! Ik spreek jullie de volgende blog weer 🙂 

Terug in de collegebanken

Van acht weken lang nietsdoen en je dagen doorkomen met schrijven, vertalen, lezen en gamen word je één ding. Je wordt gruwelijk LUI.
Ik heb net mijn tweede collegedag achter de rug – ik ben op dinsdag altijd vrij – en ik garandeer je dat het moeilijk was om weer terug in m’n ritme te komen. Ik ga de komende week ontzettend last hebben van de terug-in-ritme-komen-koorts. (Symptomen: uitstellen, SOG-en en een onophoudende neiging te gaan gamen)
Het was verder wel ontzettend leuk om mijn vrienden weer te zien, met wie ik ook heb bijgepraat. (Ik wilde ze nog een gelukkig nieuwjaar wensen als grap, maar dat ben ik vergeten) Ook hoef ik nu niet meer die voldoening te missen als ik hard gestudeerd heb – ik kan nu terugkijken op mijn dagen en naar waarheid beweren dat ze nuttig zijn geweest. Eén van de weinige voordelen van studeren.
Ik ben trouwens niet de enige die geen herkansingen heeft gehad, er zijn ook nog anderen geweest met een kerstvakantie van acht weken. (Januari was dus de maand van de herkansingen, had je geen herkansingen, dan lucky you, alles in één keer gehaald)
Dan nu het stukje over Wie Is De Mol, lees door tot de volgende witregel als je het (nog) niet wilt lezen!

Met Marit eruit is de keuze voor mij niet makkelijker geworden. Dat ze eruit ging was niet heel moeilijk te raden – muzikale hint, tunnelvisie, en zo – maar het is alsnog jammer. Ik mocht haar wel, hoewel ik haar ooit als hoofdverdachte heb gehad. Na de joker/envelop-actie kon ik haar afschrijven als mol en nu blijkt dat ze ook nooit de mol is geweest.
Wie is dan wel de mol? Frits kan ik nu ook definitief afschrijven. Hij heeft geld opgebracht bij de Wild West-opdracht. Nou kan dat afgeschreven worden als een niet-meer-verdacht-worden-actie, maar er zit me nog iets anders dwars – in het fietstochtje in de loodsen, aflevering 4, zag Frits het bord ‘I Am’ en riep gelijk ‘Dat ben ik!’ terwijl de anderen ‘Will I Am’ riepen. Dat was een prachtige gelegenheid tot sabotage geweest, maar Frits gaf meteen het juiste antwoord. Dat is bijzonder onmols en daarom is hij voor mij de mol niet.
Dus, wie is de mol? Ik heb drie verdachten. Hadewych op 1, Annemarie op 2 en Liesbeth op 3, hoewel het knap gelijk opgaat. Geen van drieën heeft een actie gehad waarbij ik dacht ‘jij bent de mol niet’ en ze hebben ook allemaal dingen gehad waarbij ik dacht ‘jij bent de mol wel’. Hadewych gaat continu voor jokers en heeft nog praktisch niks opgebracht, Annemarie miste heel handig William’s ‘Acteurs met een C’ bij Pim-Pam-Pet en Liesbeth heeft volgens mij flink de hand gehad in de trappen-naar-Art opdracht. Ik begin Annemarie wel steeds meer te verdenken.
Volgens speculatie omtrent de muzikale hint valt Hadewych morgen af – als dat zo is ben ik blij, want dan hoef ik niet meer te twijfelen. Dan is Annemarie de mol en heb ik superveel aan de executie. Ander speculatie wijst naar Tim of William – da’s wat minder, die verdenk ik totaal niet. We gaan het zien.

Verder ook nog een leuke anekdote om te delen over vandaag.
In de sociale psychologie bestaat het begrip ‘anchoring’. Als je een schatting moet doen in procenten van iets en iemand roept keihard ‘tachtig tachtig’ in je oor, dan beïnvloedt dat je schatting naar boven. Je gebruikt die tachtig dus als anker(anchor) zelfs al heb je het niet echt door. Als voorbeeld noemde hij een experiment waar mensen het aantal Afrikaanse lidstaten van de VN moesten schatten. Het uiteindelijke getal deed er dus niet toe en dat werd ook niet genoemd.
Maar ik was nieuwsgierig. Als ik nieuwsgierig ben kan ik hemel en aarde bewegen, maar dan MOET ik er achter komen ook: dus in de pauze stapte ik op de leraar af en stelde hem de vraag ‘hoeveel Afrikaanse lidstaten heeft de VN dan?’
Hij wist het antwoord zelf ook niet, of ik het naar hem toe kon mailen? Nou, dat heb ik dus gedaan.

Met hulp van Wikipedia, Word en teveel tijd(want er was geen lijst beschikbaar van alleen Afrikaanse lidstaten, dus ben door alle lidstaten heen gegaan) kan ik vaststellen dat er 53 staten in Afrika lid zijn van de VN.

…Ja, ondanks dat mijn vakantie voorbij is zijn mijn dagen blijkbaar nog niet al te nuttig ingericht.

Tot de volgende blog!

Wie… Is De Mol?

Op mijn vorige blog heb ik er regelmatig een gewoonte van te maken over mijn favoriete serie te bloggen. Ik ben namelijk een fanatieke WIDM-fan en kijk alle afleveringen niet één, maar twee keer: ik hou alles bij in een Excel-documentje en kan dus vrij goed mijn oordeel over een kandidaat vellen. Wat ik ook elk jaar deed sinds ik een blog had – met uitzondering van vorig jaar – is dus erover bloggen. Dit jaar was ik van plan dat ook weer op te pakken, dus bij deze: eenieder die geen zin heeft mijn mening over de aflevering te lezen, de aflevering nog niet gezien heeft of simpelweg geen interesse in WIDM heeft moet alles tot de volgende witregel overslaan!

Dit jaar heb ik een sterk vermoeden dat Frits de mol is. Naar het schijnt zijn er veel hints naar andere kandidaten te vinden(de letters op het vliegtuig…) maar mijn intuïtie schreeuwt nu al Frits. Ik vind het heel eng, want nog nooit ben ik in de eerste aflevering gelijk al zo zeker van m’n zaak geweest. (Vorig jaar verdacht ik in de eerste aflevering heel overwegend Karin) Ik doe daarom m’n best om tunnelvisie te vermijden.
William en Dio vind ik persoonlijk twee gigantische dozen. Met name Dio met z’n ik-snap-put-nie mag ik totaal niet. Doet hij zich zo dom voor, of is hij ook echt zo’n doos? Ik heb hem niet afgeschreven als mol, maar hij staat niet hoog op m’n lijstje.
Marit van Bohemen was de enige van de hele groep die ik kende: dat is al één meer dan vorig jaar. Ik heb wel eens wat afleveringen van Campinglife gezien, en daar kende ik haar dus van.
Maar goed, voorlopig rust mijn verdenking dus op Frits!

Dat was het stukje over Wie Is De Mol voor deze week, volgende week ga ik mijn best doen weer te posten 😉 Misschien lezen jullie mijn blogje vrijdag of zaterdag dan al wel.
Gelijk even tijd voor droeviger nieuws, nieuws dat ik niet zo graag hoorde. Het is mogelijk dat mijn oudste kat, Toby, kanker heeft.
Een tijdje geleden zijn we naar de dierenarts gegaan omdat Toby(is trouwens een vrouwtje) aan het afvallen was. De dierenarts kon de schildklier voelen, en ging dus ervan uit dat het een probleem was met de schildklier. Ze kreeg pilletjes, en we moesten haar zo goed mogelijk eten geven.
Helaas kreeg ze vervolgens gebitproblemen. Opnieuw gingen we naar de dierenarts, die nog eens goed naar Toby keek – ze was niet heel erg aangekomen, helaas – en na ook eens goed in haar bek te hebben gekeken meldde hij dat er teveel weefsel in haar mond zat om het een gewone infectie te laten zijn. Waarschijnlijk was het kanker: volgende week donderdag doen ze een biopsie en krijgen wij het nieuws te horen. Ik ben doodsbang voor de uitslag.
Ze is al vijftien – even oud als mijn zusje – maar toch wil ik haar nog lang niet kwijt. Ze is oud, maar tot nog toe nog heel vitaal en ik ben gek op haar(de kat, niet mijn zusje). Ik hoop maar dat het meevalt.

Tenslotte nog even nieuws over mijn tentamens, want ik heb alles terug. Ik ben al volledig ingegaan op hoe de tentamens gingen, dus dat doe ik nu niet meer.

Tentamen PKG = 7,2
Tentamen Toetsende Statistiek = 7,7
SPSS = V
Paper werkgroep PKG = 6,1 (eindcijfer PKG = 6,9)

Bijgesloten vinden jullie nog een foto van Toby. Duim voor het lieve beest en ik zie jullie snel!

Top2000, toetsweek en toch heel erg stil

Op mijn vorige blog, http://aver.weblog.nl, heb ik vaak periodes van totale inactiviteit gehad waar ik me een maand – of zelfs langer! – heel stil hield en niks van me liet horen. Dat komt gewoon omdat ik weliswaar heel graag schrijf, maar niet heel trouw ben in m’n schrijven. Daarom blog ik gewoon vaak heel sporadisch – al doe ik m’n best dat tegen te gaan, het lukt me lang niet altijd. Misschien ook omdat het soms best moeilijk is een blog te vullen met wat je hebt meegemaakt. Dan weten jullie dat 🙂

Ik ben momenteel zelf aan het genieten van een belachelijk lange kerstvakantie – althans, een kerstvakantie die vermoedelijk echt belachelijk lang gaat worden. Laat ik daar even een boekje over opendoen.
Eind januari zijn namelijk de herkansingen. Heb je geen toetsen te herkansen, dan hoef je daar dus niet aan mee te doen. Zoals jullie vast nog wel weten heb ik m’n eerste toetsweek onvoldoendeloos gemaakt, en het lijkt erop dat mijn tweede toetsweek ook die kant op gaat. Daarover later meer – mijn colleges beginnen pas op 2 februari! Als alles goed gaat ben ik dus tot die tijd vrij.

De vakken van de afgelopen periode waren echt een ramp, trouwens. Nou ja, misschien niet helemaal – de vakken op zich waren niet zo erg, de leraren waren alleen een regelrechte ramp. Dan bedoel ik dus de leraren voor de hoorcolleges: de leraren voor de werkcolleges vielen nog best mee.

Toetsende Statistiek was mijn tweede statistiekvak, en het is het vak waarop – aah! – de meeste Psychologiestudenten uiteindelijk zakken, en het daarop dus niet halen. Ik snap helemaal waarom: de stof die daar wordt gepresenteerd is zo ontzettend lastig dat ik vooral in de latere weken de indruk had dat alle leerlingen maar wat aan het doen waren met hun huiswerk. Ik weet in ieder geval dat ik wel net zo hard bezig was. Daar hoorde ook nog eens bij dat de leraar van de hoorcolleges een verschrikkelijk persoon was – ik zal maar geen scheldwoorden gebruiken 🙂
Vooral de eerste weken was mijn routine dan ook: hoorcollege voorbereiden(en er soms niks van snappen, maar vaak wel), vervolgens het hoorcollege bijwonen en er ineens totaal niks meer van begrijpen, huiswerk maken voor werkcollege en halverwege opgeven omdat ik er niks van snap, werkcollege bijwonen en alles ineens glashelder begrijpen. Wat zou ik toch moeten zonder mijn werkcollegedocent.
Helaas kon je die laatste stap in de laatste weken vervangen door ‘er iets meer van begrijpen, maar nog steeds het overgrote deel totaal missen’.
Dus hoe ging het tentamen hiervoor? Ik mocht hier een spiekbrief bij houden van 1 A4tje – wel aan twee kanten beschreven – en uiteindelijk ging het stukken beter dan gedacht. Ik mocht m’n antwoorden opschrijven en de sleutel kwam later online: dat heb ik dus gedaan en wat is het geworden? 7 fout. De grens was 15. Cijfer heb ik nog niet terug, maar ik geloof dat ik dit helvak heb gehaald.

PKG staat voor Persoonlijkheids-, Klinische en Gezondheidspsychologie. Klinische Psychologie is eigenlijk een beetje wat een psychiater doet: mensen in je praktijk hebben die problemen hebben en die diagnosticeren. Persoonlijkheidspsychologie gaat over het onderzoeken van de verschillen tussen mensen, en Gezondheidspsychologie onderzoekt wat je moet doen om zo lang en gezond mogelijk te leven.
Geen van deze drie richtingen sprak me heel erg aan: Persoonlijkheidspsychologie klonk in mijn oren vooral als iets onderzoeken wat iedereen al weet, ik twijfel te erg aan mezelf voor Klinische Psychologie en laat dat dus liever over aan sterkere personen, en Gezondheidspsychologie lijkt me dan nog het leukste maar het was toch ook niet helemaal mijn ding.
Daar kwam nog bij dat de eerste leraar ook weer verschrikkelijk was. Waarom? Bij elk hoorcollege hoort een (Powerpoint)presentatie die vaak op internet wordt gezet. Deze man liet een filmpje zien bij ie-de-re komma in zijn presentatie voor het college waardoor we gigantisch achterliepen en hij niks kon behandelen(hoe zou dàt nou komen?) en verder zette hij de presentaties altijd ongeveer twee weken na het college pas op internet. Dat helpt niet bij het leren.
Gelukkig kregen we voor de laatste colleges een andere leraar, en hij was echt een verademing. Deze man zette al z’n presentaties van tevoren al online, en begon met het aanbod om de pauze over te slaan zodat hij een half uur eerder klaar was. Hij legde begrijpelijk uit en het ging lekker vlot.
Ik vroeg me dan ook met alle medestudenten af waarom hij niet elk vak kon geven. Een vraag waarvan het antwoord me nog steeds niet gegeven is.
Tentamen hiervan had ik meer voor moeten bereiden, dat geef ik meteen toe – dat viel ook erg tegen. Ik had harder moeten leren. Alsnog had ik maar 17 fout – 25 was de grens! Sterker nog, ik heb het cijfer al: een 7,2! Is dat even lekker.

Over SPSS ga ik niet meer in, dat heb ik in m’n vorige blog gedaan. Wat ik nog wel kan zeggen is dat deze toets naar mijn gevoel veel slechter ging, en ik vrees ook dat ik deze niet heb gehaald. Ik weet nog niet of dat ook zo is, dat hoor ik vanzelf.

Het hangt dus volledig af van SPSS of ik een lange kerstvakantie heb of niet, maar als ik die gehaald heb, heb ik dus een herfstvakantie gedurende heel januari. Die krijg ik onmogelijk helemaal gevuld: wie heeft er tips?

Wie van jullie luistert er trouwens de Top2000? Ik schrijf dit momenteel op ‘De Bestemming’ van Marco Borsato. De radio staat al de hele dag aan, wat vrij atypisch voor me is 🙂 Ik luister nooit radio, behalve voor de Top2000.

Ik zie jullie de volgende keer weer! En iedereen een heel gelukkig 2012 toegewenst met veel inspiratie, liefde en tijd 🙂